Όσιος Ιωάννης επίσκοπος Πολυβότου, ο Θαυματουργός

Ο Όσιος Ιωάννης έζησε στα τέλη του 7ου και στις αρχές του 8ου αιώνα μετά Χριστόν. Από παιδί έμεινε καθαρός και ακηλίδωτος σ' όλη του τη ζωή. Επίσης υπήρξε εγκρατής, φιλεύσπλαχνος, φιλελεήμων και γνώστης των αγίων Γραφών. Έτσι στην αρχή έγινε αναγνώστης, κατόπιν υποδιάκονος, διάκονος και μετά πρεσβύτερος. Στο αξίωμα αυτό, διακρίθηκε για το συστηματικό κήρυγμα του θείου λόγου και για την πρακτικότητα των ομιλιών του.

Αργότερα με κοινή γνώμη λαού και κλήρου, αναδείχτηκε επίσκοπος Πολυβότου (αρχαία πόλη της Μικράς Ασίας στη Φρυγία Σαλουτάρια, κοντά στις Συννάδες. Ερείπια της σώζονται στο σημερινό Μπουλβαντίν, κοντά στο Αφιόν Καρά Χισάρ). Από τη θέση αυτή ο Ιωάννης υπήρξε άγρυπνος και φιλόστοργος ποιμένας.

Την εποχή που ο βασιλιάς Λέων ο Ίσαυρος κίνησε πόλεμο κατά των αγίων εικόνων, ο επίσκοπος Ιωάννης διακρίθηκε για τα ορθόδοξα φρονήματά του και το θάρρος του, παρά τις κακοποιήσεις που δέχτηκε από τα βασιλικά όργανα. Όταν κάποτε στο Αμόριο της Φρυγίας οι Αγαρηνοί άρπαξαν αρκετούς αιχμαλώτους από το ποίμνιό του, ο Ιωάννης δεν δίστασε να πάει στο στρατόπεδό τους και να ζητήσει τους αιχμαλώτους. Αυτοί δεν δέχτηκαν, αλλά βαρείες ασθένειες άρχισαν να πέφτουν στο στρατόπεδο και τότε με την προσευχή του ο Ιωάννης κατάφερε να σταματήσει το κακό και έτσι οι Αγαρηνοί προς ανταπόδοση, ελευθέρωσαν το ποίμνιο του επισκόπου Ιωάννη. Το τέλος του άξιου αυτού Ιεράρχη, υπήρξε ήσυχο και ειρηνικό. Το δε τίμιο λείψανό του, έγινε αιτία πολλών θαυμάτων.