ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΙΚΙΟΣ Α' ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΣΕΡΒΙΑΣ

Ὑπῆρξε μαθητής τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Σερβίας ἁγ. Σάββα Β’ (+ 1271), μέ τόν ὁποῖο ἐπισκέφθηκε προσκυνηματικῶς τά Ἱεροσόλυμα, ὅπου δέχθηκε τήν Ἱερωσύνη. Μέ τόν Γέροντά του ἔζησαν ἀσκητικά στίς ἐρήμους τῆς Παλαιστίνης, μέχρις ὅτου οἱ βαρβαρικές ἐπιδρομές τούς ὑποχρέωσαν νά ἐγκαταβιώσουν στό Ἅγιο Ὄρος.
Ὅταν ὁ πνευματικός του ἀναδείχθηκε Ἀρχιεπίσκοπος Σερβίας, τόν κάλεσε νά ὑπηρετήσει τήν Σερβική Ἐκκλησία, ἀλλά ὁ πόθος τῆς ἡσυχίας τόν ἐπανέφερε γρήγορα στόν Ἄθωνα. Ἐγκατεστημένος στή Σερβική Μονή Χιλανδαρίου, ἀναδείχθηκε σταδιακά Οἰκονόμος καί Ἡγούμενος. Διακρίθηκε γιά τήν φιλανθρωπία καί φιλευσπλαχνία του, ἀλλά καί γιά τόν πόθο τῆς ἡσυχίας, ὁ ὁποῖος τελικά τόν ὁδήγησε σέ παραίτηση καί ἐπιστροφή στή Σερβία. Ἐκεῖ, μετά ἀπό μεγάλες πιέσεις τοῦ Κράλη Οὖρος δέχθηκε ἀρχικά τήν ἡγουμενεία τῆς Βασιλικῆς Μονῆς τῆς Στουντένιτσας καί ἀργότερα τῶν Ἀρχιεπισκοπικό Θρόνο.
Κατά τήν πρωθιεραρχεία του ἡ Σερβική Ἐκκλησία ἀπόλαυσε ἡμέρες εἰρήνης. Ὑπερασπίστηκε τήν Ὀρθόδοξη Πίστη καί ἦταν ἀντίθετος μέ τίς ἑνωτικές προσπάθειες τοῦ Βυζαντινοῦ Αὐτοκράτορα Μιχαήλ Η’ Παλαιολόγου (1261 – 1282). Ἀκολουθῶντας τόν διωχθέντα ἀπό τόν γιό του Κράλη Οὖρος, παραιτήθηκε ἀπό τόν Θρόνο καί ἔζησε ἀσκητικά μέχρι τόν θάνατό του, τρία χρόνια ἀργότερα, τό 1279.
Κατά τήν ἀνακομιδή του τό Λείψανό του βρέθηκε ἀδιάφθορο καί μεταφέρθηκε μέ βασιλικές τιμές στή Μονή Σοπόσανι, ὅπου καί σήμερα φυλάσσεται.
Ἡ μνήμη του τιμᾶται τήν 28η Μαϊου καί τήν 3η Σεπτεμβρίου.