Άγιος Ευθύμιος ο Θαυματουργός Αρχιεπίσκοπος Νόβγκοροντ

Ο Άγιος Ευθύμιος, κατά κόσμο Ιωάννης, ήταν υιός ενός ιερέα του Νόβγκοροντ, του Θεοδώρου και της Άννας. Καθώς είχε συλληφθεί μετά από χρόνια στειρότητας, οι γονείς του τον αφιέρωσαν στον Θεό πρωτού γεννηθεί. Ο νεαρός Ιωάννης μεγάλωσε με ευσέβεια, αφιερωμένος στην μελέτη και σε ηλικία δέκα πέντε ετών εισήχθη στη μονή του Αγίου Νικολάου στο Βγιαζίσκι, κοντά στο Νόβγκοροντ, όπου έλαβε το μοναχικό σχήμα και ονομάσθηκε Ευθύμιος.

Έπειτα ασκήτεψε ορισμένο χρονικό διάστημα στη μονή του Αγίου Βαρλαάμ του Τσυτύν. Νωρίς, ο Αρχιεπίσκοπος του Νόβγκοροντ Συμεών, θαυμάζοντας τα πνευματικά χαρίσματα του Αγίου, τον διορίζει γενικό οικονόμο και το έτος 1429 μ.Χ. επιλέγεται ως Αρχιεπίσκοπος της πόλεως. Συνέχισε, παρ' όλα αυτά, να ζει αυστηρή μοναστική ζωή προσευχής και μετάνοιας, παρέχοντας με αγάπη και συμπάθεια βοήθεια στους άπορους και επιδεικνύοντας καλλιτεχνική ευαισθησία με την ανέγερση και αγιογράφηση ναών, την αντιγραφή ιερών κωδίκων και βιβλίων.

Λίγο καιρό προτού πεθάνει έγραψε μία επιστολή στον Μητροπολίτη Μόσχας Ιωνά, επικαλούμενος τη συγχώρηση για τη «μεγάλη ανυπόφορη αδυναμία» του στον κόσμο και αποσύρθηκε στη μονή Βγιαζίσκι, όπου κοιμήθηκε με ειρήνη το έτος 1458 μ.Χ.

Η αγιοποίησή του έγινε το έτος 1547 μ.Χ. Το εικονογραφικό εγχειρίδιο τον απεικονίζει «γκριζομάλλη, με γενειάδα σαν του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου, αλλά πιο αραιή, με τον σκούφο και την επισκοπική ενδυμασία, το ωμοφόριο και το Ευαγγέλιο».