Mrekullitë e tij të papërshkrueshme në të gjithë botën i lënë pa gojë ateistët!
Anastas Kefalasi lindi më 1.10.1846, në Turqinë evropiane nga prindër të varfër e shpresëtarë me shumë fëmijë, Dhimo dhe Vasilika (Balu). Pasi mësoi shkrim e këndim punoi në Konstandinopojë.
Kur ishte njëzet vjeç u caktua mësues në një fshat të ishullit Hios, dhe meqë i pëlqente jeta monakale që fëmijë u qeth murg me emrin Llazar në vitin 1876, në një manastir atje në Hios ku dhe qëndroi për tre vjet. Në vitin 1877 u hirotonis dhjak dhe mori emrin Nektar.
Kur mbaroi “gjimnazin” e atëhershëm në Athinë studioi për teologji në universitet (1882-1885) i përkrahur nga patriarku i Aleksandrisë, Sofroni. Ai e bëri në Aleksandri prift, predikues dhe sekretar të tij (1886), në Kairo e bëri mitropolit me titullin Pendapolit (1889).
Ndërkohë, meqë intrigantët e kthyen patrikun kundër tij, shkoi në Athinë dhe mori përsipër të jetë predikues në krahina të ndryshme (Evia 1891, Fthiotidha dhe Fokidha 1893) dhe drejtor i Seminarit Kishtar të Rizarit të Athinës, të cilit i ngriti nivelin e tij të ulët (1894-1908 kur u largua vetë për shkak të shëndetit).
Përherë ka ndriçuar flaka e tij për virtytin dhe mësimin e Ungjillit nëpërmjet të cilave kultivonte shumë shpirtra; predikonte dhe në Pire.
Më 1898 vizitoi Malin e Shenjtë për dy muaj. Më 1908 u tërhoq në manastirin femëror të Shën Triadhës, në ishullin Egjina përballë Athinës sot Manastiri i Shën Nektarit të cilin e kishte nisur që më 1904.
Ushtrohej me përulësi, meshonte në shërbesa, bënte punë dore, ushqente shpirtin e atyre që vinin tek ai, jepte lëmoshë, shkruante dhjetëra vepra të rëndësishme teologjike, vepra mbi moralin dhe fjalime, si dhe artikuj të ndryshëm.
Në kinovi (manastirin) e tij të rreptë, me igumene të verbrën e shenjtëruar Kseni, u hidhërua dhe nga pushtetarët kishtarë dhe nga shpifjet kundrejt tij për marrëdhënie jo të moralshme.
Pas një sëmundjeje me shumë dhimbje, prej një viti e gjysmë fjeti në Athinë (8.11.1920) dhe u varros në manastirin e tij. Gjatë zhvarrosjes së lipsanit të tij (1953) ai lëshoi miro. Kisha e tij shumë madhështore u inaugurua në manastirin e tij në vitin 1994.
