Κατά τη νεότερη εποχή έμεινε σχεδόν ξεχασμένο το λεγόμενο «Αιώνιο ημερολόγιο» από τον 19ο αιώνα, που ήταν κάποτε δημοφιλέστατο κείμενο για διάβασμα, και το οποίο είχε στη διάθεσή του κάθε σπίτι στη Σερβία. Ανάλογα με το «Αιώνιο ημερολόγιο» εξελισσόταν, κάποτε, η ζωή στα χωριά και στις πόλεις της Σερβίας.

Το «Αιώνιο ημερολόγιο» αποτελεί ένα κάπως πιο διευρυμένο ημερολόγιο από το σημερινό εκκλησιαστικό ημερολόγιο. Μέσα σ'αυτό το ημερολόγιο δεν έγραψε μόνο το όνομα του Αγίου Πατέρα, το οποίο τιμούνταν σε μια ορισμένη ημερομηνία, αλλά, επίσης, ανέφερε και όλα τα ήθη και έθιμα που σχετίζονται με μια θρησκευτική γιορτή.

Εκ πρώτης όψεως φαίνεται ότι μέσα σ'αυτό το ημερολόγιο υπάρχουν πολλές μέρες αργίας, όμως, ο σύγχρονος άνθρωπος ξεχνάει ότι τον 19ο αιώνα η Σερβία ήταν, εκατό στα εκατό, γεωργική χώρα, δηλ. χώρα των αγροτών, και ότι οι αγρότες δούλευαν όλη μέρα στο χωράφι τους, άσχετα από τις καιρικές συνθήκες, με το χέρι, χωρίς τις σημερινές σύγχρονες γεωργικές μηχανές. Επίσης, οι τότε αγρότες δεν έκαναν ταξίδια όπως εμείς κάνουμε τώρα, δεν πήγαιναν σε καλοκαιρινές ή χειμερινές διακοπές. Ακριβώς για αυτό, οι θρησκευτικές γιορτές, που ήταν μέρες αργίας, αποτελούσαν διακοπές για τους αγρότες, δηλ. μέρες κατά τις οποίες αυτοί είχαν την ευκαιρία να ξεκουραστούν για λίγο.

Εκτός από τα ονόματα των Αγίων Πατέρων, στις σελίδες του «Αιώνιου ημερολόγιου» βρισκόταν γραμμένα διάφορα ήθη και έθιμα των Σέρβων για τις γιορτές, πολλές και διάφορες δοξασίες τους (τι πρέπει να κάνουν και τι όχι), ποια φαγητά πρέπει να φάνε, και πολλά άλλα.

Σύμφωνα με τα όσα έγραφε στο «Αιώνιο ημερολόγιο», η Δευτέρα ήταν η πιο τυχερή μέρα της εβδομάδας, και για αυτό λέγεται ότι το παιδί που γεννηθεί μέρα Δευτέρα θα γίνει τυχερό όλη του τη ζωή και θα έχει πολλές επιτυχίες. Η Δευτέρα ήταν η καλύτερη μέρα να αρχίσει κανείς μια δουλειά, και, επίσης, τη Δευτέρα πρέπει να αρχίσουν τα έργα στο χωράφι και στο σπίτι (δηλ. οι χωρικοί πρέπει να αρχίσουν το χτίσιμο του σπιτιού τους επίσης τη Δευτέρα). Τη Δευτέρα πρέπει να σκάβουν το πηγάδι τους, να ξεκινήσουν για ταξίδι, να παίρνουν δάνικά, επειδή τότε θα γίνουν σε θέση να τα γυρίσουν πίσω. Η Τρίτη δεν αποτελεί καλή μέρα, και ανήμερα την Τρίτη κανένας δεν θα έπρεπε να αρχίσει κάποια δουλειά. Οι νοικοκυρές δεν πλένουν τα ρούχα και δεν τελούνται γάμοι. Η Τετάρτη αποτελεί καλή μέρα, και όλα τα παιδιά που γεννηθούν την Τετάρτη θα γίνουν γερά και θα έχουν πολλές επιτυχίες στη ζωή τους. Η Τετάρτη είναι κατάλληλη για εμπορικές συναλλαγές. Επίσης, την Τετάρτη οι άνθρωποι πρέπει να νηστεύουν και να μην τρώνε λιπαρά φαγητά. Τέλος, η μέρα Τετάρτη, που βρίσκεται στη μέση της εβδομάδας, βοηθάει τους αρρώστους.. Η Πέμπτη αποτελεί την καλύτερη μέρα απ'όλες, και τότε οι χωρικοί πρέπει να αρχίσουν μια δουλειά, επειδή όλα ΄σα κάνουν θα αποβούν τυχερά. Η Παρασκευή αποτελεί μια από τις πιο τυχερές μέρες της εβδομάδας, όμως, όταν κάποιος δεν σημειώνει επιτυχίες την Παρασκευή, ο λαός λέει «έφθασε για αυτόν μαύρη Παρασκευή».. Οι άνθρωποι νηστεύουν την Παρασκευή και δεν κάνουν τίποτα, επειδή την Παρασκευή σταυρώθηκε ο Χριστός. Επίσης, όταν ο σερβικός λαός νομίζει ότι κάτι δεν πρόκειται να συμβεί ποτέ, τότε λένε «αυτό θα γίνει την Παρασκευή του Ράτκο, στις 30 Φεβρουαρίου».

Σε ορισμένες περιοχές της Σερβίας η μέρα του Σαββάτου είναι αφιερωμένη στη μνήμη για τους νεκρούς, τότε οι Σέρβοι πηγαίνουν στα νεκροταφεία. Το Σάββατο οι νοικοκυρές και τα νέα μέλη της οικογένειας καθαρίζουν το σπίτι, και, επίσης, τα παιδιά έκαναν μπάνιο το Σάββατο. Η μέρα Κυριακή αποτελεί για τους Σέρβους ένα είδους Αγίας Μητέρας, και τότε οι Σέρβοι φοράνε τα καλύτερα ρούχα τους και πάνε στην εκκλησία. Δεν πρέπει να ράβουν με βελόνα. Η Σερβική Εκκλησία αφιέρωση τη μέρα της Κυριακής στην Ανάσταση του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού, επειδή αν δεν ήταν η Ανάστασή Του, δεν θα υπήρχε και η σημερινή χριστιανική πίστη.

Ο γνωστός Σέρβος συγγραφέας και διαφωτιστής της σερβικής γλώσσας, δηλ. ο Vuk Stefanović Karadžić, έγραψε, μια φορά, το έτος 1831 ότι αυτή η εποχή αποτελεί «χρυσή εποχή για ένα ημερολόγιο, επειδή το αγοράζουν όλοι όσοι ξέρουν να διαβάζουν, και το χρησιμοποιούν όλο το χρόνο». Στο παλιό αυτό Αιώνιο ημερολόγιο υπήρχαν μόνο δύο εποχές – καλοκαίρι και χειμώνας, και, επίσης, υπήρχες χαρασκτηριστικό κείμενο για κάθε μήνα του χρόνου.

Για τον Ιανουάριο στο Αιώνιο ημερολόγιο αναφέρεται ότι είναι «κοφτερός» μήνας, ότι το κρύο τον Ιανουάριο κόβει τον αέρα. Είναι μήνα του τσουχτερού κρύου και του παχύ χιονιά. Αρχίζει με το Νέο Έτος. Την 1η Ιανουαρίου ο λαός δίνει τις περισσότερες υποσχέσεις, τις οποίες δεν τηρεί ποτέ. Τα περισσότερα ήθη και έθιμα του σερβικού λαού, τον μήνα Ιανουάριο, συνδέονται με τα Χριστούγεννα και την Παραμονή Χριστουγέννων. Επίσης, στις 27 Ιανουαρίου ο πιστός σερβικός λαός τιμά το όνομα του Αγίου Σάββα, και η γιορτή αφιερωμένη σ'αυτόν κηρύχτηκε σχολική γιορτή. Ο λαός λέει πως δεν είναι καλό να έχουμε καλοκαίρι τον Ιανουάριο, επειδή τότε θα έχουμε πολύ κρύο την άνοιξη, και, επίσης, λέει «Πράσινα Χριστούγεννα – Λευκό Πάσχα».

Το ίδιο ισχύει και για τον Φεβρουάριο. «Καλύτερα να δούμε τον Φλεβάρη πεινασμένο λύκο στο δάσος, παρά να δούμε αγρότη ντυμμένο με πουκάμισο στο χωράφι του»,- λέει ο λαός. Τον Φλεβάρη συνήθως κάνει πολύ κρύο στη Σερβία και έχει πολύ χιόνι, όμως, αυτός ο μήνας περνάει γρήγορα. Τον Φεβρουάριο έχουμε τη γιορτή του Αφίου Τρίφονα, προστάτη των αμπελουργών και των οινοποιών. Αυτή η γιορτή πέφτει στις 14 Φεβρουαρίου, και μια μέρα αργότερα οι Σέρβοι γιορτάζουν την Υπαπαντή του Χριστού, και τότε λένε ότι τελειώνει ο χειμώνας, επειδή την ίδια μέρα συναντιώνται ο χειμώνα και το καλοκαίρι.

Για τον Μάρτιο οι Σέρβοι λένε ότι είναι «μια γριά η οποία αλλάζει πολύ συχνά τη νοοτροπία της», επειδή μια μέρα έχουμε λιακάδα, και μια μέρα έχουμε χιόνι τον Μάρτιο. Επίσης, ο καιρός αλλάζει μερικές φορές την ημέρα. Τον Μάρτιο αρχίζουν οι προετοιμασείς για τη Μεγάλη Νηστεία του Πάσχα, ενώ στις 22 Μαρτίου οι νιόπαντροι γιορτάζουν την ημέρα αφιερωμένη σ'αυτούς και παίρνουν διάφορα δώρα.

Τον Απρίλιο η φύση ξυπνάει και τα πάντα φυτρώνουν. Συνήθως τον Απρίλιο γιορτάζουμε το Πάσχα, δηλ. τη μεγαλύτερη χριστιανική γιορτή. Τον Απρίλιο τιμάμε και την ημέρα των λουλπυδιών, όταν ο Ιησούς Χριστούς εισήλθε στα Ιεροσόλυμα, και ο λαός τον υποδέχτηκε με λουλούδια. Τότε στη Σερβία τα κορίτσια μαζεύουν λουλούδια και φτιάχνουν διάφορα στεφάνια, που μοσχοβολούν όλο το χρόνο.

Τον Μάιο συνήθως πέφτει πολλή βροχή. Επίσης αυτός ο μήνας είναι, όπως λέει ο λαός, μήνας των ερωτευμένων. Στις 6 Μαϊου τιμάμαι το όνομα του Αγίου Γεωργίου και στις 12 Μαϊου το όνομα του Αγίου Βασιλείου του Οστρογκ, μεγάλο θαυματουργού.

Ο Ιούνιος σηματοδοτεί τη μέση του χρόνου και είναι γνωστός σαν μήνας του κερασιού. Τότε αρχίζει η ζέστη στη Σερβία. Στις 28 Ιουνίου οι Σέρβοι γιορτάζουν το Βιδόβνταν, μέρα κατά την οποία διαδραματίστηκε η θρυλική μάχη των Σέρβων με τους Τούρκους, στο Κοσσυφοπέδιο, το έτος 1389. Τότε ο σερβικός λαός υμνεί τους Σέρβους ήρωες που έπεσαν στη μάχη, και που εξέλεξαν τον θάνατο, δηλ. την Ουράνια Βασιλεία, αντί της σκλαβιάς και της προδοσίας.

Το Αιώνιο ημερολόγιο λέει ότι το πραγματικό καλοκαίρι αρχίζει τον Ιούλιο, που έλαβε όνομα από τον Ιούλιο Καίσαρα, Ρωμάιο αυτοκράτορα. Οι Σέρβοι αποκαλούν τον μήνα Ιούλιο – μήνα της λιακάδας και του καύσονα.

Τον Αύγουστο τιμάμε το όνομα του Αγίου Ηλία και της Πυρακτωμένης Μαρίας. «Μετά τον Άγιο Ηλία κάθε χρόνο έχουμε λιγότερη λιακάδα»,- λέει ο λαός, και τιμάει στις 19 Ιανουαρίου την ημέρα της Μεταμόρφωσης, όταν τελειώνει το καλοκαίρι και αρχίζει ο χειμώνας.

Αν, τυχόν, και δεν έχουμε πολλή ζέστη τον Αύγουστο, θα την έχουμε τον Σεπτέμβριο, λέει ο σερβικός λαός, και αποκαλεί αυτόν τον μήνα «μήνα της παραγωγής καλού κρασιού». Τον μήνα Οκτώβριο οι Σέρβοι αποκαλούν «μήνα των βροχών», όμως και «μήνα κατά τον οποίο μαυεύμουμε τους καρπούς». Όταν τον Οκτώβριο κάνει ζέστη και οι μέρες είναι ηλιόλουστες, ο λαός λέει «έχουμε μικρό καλοκαιράκι». Στις 27 οι Σέρβοι τιμούν το όνομα της Αγίας Παρασκευής, προστάτιδα των γυναικών. Την τελευταία μέρα του Οκτωβρίου ο λαός τιμάει το όνομα του Αγίου Λουκά.

Τον Νοέμβριο οι Σέρβοι έχουν εννιά γιορτές του σπιτιού τους. Τον Νοέμβριο στη Σερβία αρχίζει το κρύο, επειδή, όπως λέει ο λαός «'όσο πιο γρήγορα αρχίσει ο χειμώνας, τόσο πιο γρήγορα θα τελειώσει». Η μεγαλύτερη γιορτή κατά τη διάρκεια του Νοεμβρίου είναι η γιορτή του Αγίου Αρχαγγέλου Μιχαήλ.

Τον Δεκέμβριο συνήθως κάνει κρύο στη Σερβία και αρχίζουν τα χιόνια. Στις 19 Δεκεμβρίου οι Σέρβοι τιμούν το όνομα του Αγίου Νικολάου, και τότε λένε ότι οι μισοί των Σέρβων γιορτάζουν και οι άλλοι μισοί έρχονται σ'αυτούς σαν καλεσμένοι σε γιορτή.