Светите маченици Тигриј и Евтропиј

Двајцата беа од клирот на Св. Јован Златоуст. Кога злобните луѓе го протераа Златоуст од Цариград, се запали соборната црква, а пламенот од неа се крена и падна врз куќите на гонителите на светителот на Црквата. Народот во тоа го виде прстот Божји, а непријателите на Златоуст овој пожар им го припишаа на неговите приврзаници. Многумина од неговите блиски луѓе пострадаа заради овој настан, а меѓу нив и свештеникот Тигриј и чтецот Евтропиј. Градскиот началник, некој некрстен Грк Оптат, со особена злоба подигна хајка на Златоустовците. Во младоста Тигриј беше роб на еден богаташ, којшто го кастрираше. Штом се ослободи од ропството, тој сиот се предаде на служба на Црквата и во таа служба светеше како светол лач. Тој „кроток, смирен, милостив и гостољубив“ човек Оптат го стави на големи маки, па потоа го прати на робија во Месопотамија, каде што во затвор и се упокои. Евтропиј, девственик од раѓање, чист, непорочен и незлоблив, го биеја со воловски жили и стапови и најпосле го обесија. Кога христијаните го понесоа неговото тело за да го погребаат, во воздухот се чу ангелско пеење.